Na tej planecie żyją miliardy owadów, zwierząt i roślin. My, ludzie potrzebujemy ich wszystkich — nie jesteśmy w stanie przetrwać sami. Ponieważ wszystkie żyjące rzeczy na Ziemi są współzależne, musimy działać na rzecz ochrony środowiska naturalnego — od tego zależy nasze własne przetrwanie i szczęście.
“Jeśli złapiecie żabę i włożycie ją do pojemnika wypełnionego wodą, a następnie zapalicie pod nim ogień, żaba nie zauważy, że woda staje się gorąca. Kiedy w końcu się zorientuje, będzie już za późno, żeby mogła się uratować. Podobnie, wiemy, że zmiany w środowisku naturalnym zachodzą powoli, ale ich skutki narastają. Pojedyncze jednostki nie są w stanie ochronić ziemskiego środowiska naturalnego. Musimy pracować razem. Z tego powodu zgromadziliśmy się tutaj, aby dzielić się wiedzą o tym, w jaki sposób zadbać o nasze środowisko naturalne. Z tego co wiem, kwestia ta uważana jest zwykle za temat do dyskusji politycznych, lecz ja postrzegam ją jako niezwykle istotną, niezbędną część praktyki dharmy. Dbanie o środowisko nie jest niczym innym, jak zalecaną przez samego Buddę pracą dla dobra wszystkich czujących istot. My — ludzie, zbyt długo zachowywaliśmy się bezmyślnie, ignorując szkody, które wyrządzamy żyjącemu światu. Jeśli nie zmienimy naszego sposobu działania, istnieje ogromne niebezpieczeństwo, że staną się one nieodwracalne. Ponadto chciałbym zwrócić uwagę na szczególny związek pomiędzy praktykującymi w linii Kagju a środowiskiem. Powiem na ten temat więcej.
Prezentacja na temat Wszechświata, Ekologii i Buddyzmu: Streszczenie
Karmapa przedstawił pokaz slajdów na temat naukowej kosmologii, demonstrując bezkres wszechświata i relatywną miniaturowość ziemskiego układu słonecznego. Porównał niewielki rozmiar Ziemi z 318 razy większym od niej Jowiszem i 333 000 razy większym Słońcem. Omówił położenie naszego systemu słonecznego w galaktyce Drogi Mlecznej i konieczność użycia lat świetlnych do pomiaru ogromnych odległości we Wszechświecie. Zauważył, że nawet nasza olbrzymia galaktyka (100 000 lat świetlnych wszerz) jest maleńka w porównaniu ze znanym nam Wszechświatem. Powiedział, że istnienie takiego Wszechświata, łącznie z tak zwanymi czarnymi dziurami, opisane zostało w buddyjskich pismach.
Jego Świątobliwość podkreślił wyjątkowość Ziemi i zwrócił uwagę na fakt, że światło słoneczne potrzebuje ośmiu minut, aby do nas dotrzeć. Gdyby trwało to minutę dłużej lub minutę krócej, życie na Ziemi byłoby niemożliwe. Jak do tej pory naukowcy nie byli w stanie znaleźć w obrębie naszej ogromnej galaktyki, innej planety podtrzymującej życie.
Pole grawitacji księżyca oddziałuje na przypływy ziemskich oceanów. Tylko 3% całości zasobów wody na Ziemi nadaje się do picia. Reszta jest słona. Z tych 3% procent zdatnej do picia wody, jedynie 1% jest dla nas dostępny. Reszta zmagazynowana jest w powłoce lodowej biegunów, włączając w to “Trzeci Biegun” — rejon Himalajów. Tybet jest źródłem wody pitnej dla dużej części Azji.
Ziemia liczy sobie ponad 4 miliardy lat i istniało na niej wiele form życia, takich jak na przykład dinozaury, które następnie wyginęły. Nasz gatunek — Homo sapiens, pojawił się niedawno, około 200 tysięcy lat temu. Jednakże wywarł już ogromny wpływ na cała planetę. Mamy tendencję do tego, by za dużo chcieć. Jeśli ktoś kupuje telewizor, telefon komórkowy, samochód — wszyscy inni też chcą to mieć. Ludzie wytwarzają poprzez swoją działalność gazy cieplarniane, które zakłócają i niszczą globalny system klimatyczny. Eksploatujemy nasze środowisko naturalne na coraz większą skalę, powodując w ten sposób ogromne zniszczenia. W dawnych czasach specjalnie wytrenowane kormorany łapały ryby dla chińskich rybaków — łapały je po jednej na raz. Obecnie wielkie trawlery nieodwracalnie dziesiątkują najważniejsze ziemskie zasoby ryb.
Filozofia Madhjamaki uczy nas poszukiwania prawdziwej natury zjawisk. Współczesna nauka doszła do podobnych wniosków, jak buddyzm — wszystkie rzeczy są ze sobą wzajemnie połączone i współzależne. To wyjaśnia znaczenie rozważania konsekwencji naszych działań dla środowiska i uczenia się skromniejszego stylu życia. Ziemia, która jest jak ziarenko piasku w bezmiarze kosmosu, jest naszym jedynym domem. Nie ma innego miejsca, do którego moglibyśmy się udać. Nie ma sensu obarczanie kogokolwiek winą. Musimy pracować wspólnie na rzecz zachowania i ochrony tej planety.
Uwagi końcowe
“Chciałbym podziękować wszystkim osobom zaangażowanym w organizację tej konferencji i powinszować klasztorom Kagju, które wzięły w niej udział. Bardzo doceniam wasz wysiłek. Tego rodzaju praca nie powinna być robiona po to, by mnie zadowolić ani też, aby pokazać, że jest się lepszym od innych. Należy ją wykonywać całym sercem, z motywacją opartą na świadomości, że ochrona środowiska przynosi korzyść wszystkim czującym istotom. Praktyka religijna pozbawiona etycznego zachowania nie ma żadnej wartości.
Na tej planecie żyją miliardy owadów, zwierząt i roślin. My, ludzie potrzebujemy ich wszystkich — nie jesteśmy w stanie przetrwać sami. Ponieważ wszystkie żyjące rzeczy na Ziemi są współzależne, musimy działać na rzecz ochrony środowiska naturalnego — od tego zależy nasze własne przetrwanie i szczęście. Nauki Buddy zalecają nam pracę dla dobra innych i zaprzestanie przysparzania im cierpienia. Pomimo to, często nie zastanawiamy się, czy rzeczy, których używamy na co dzień, nie szkodzą żyjącemu światu. Pozostawanie skoncentrowanym na naszej własnej wygodzie, z pełnym samozadowolenia założeniem — ‘Nie krzywdzę nikogo’, dłużej już nie wystarcza. Nadszedł czas, aby spojrzeć na rzeczywistość z nowej perspektywy.
Wszystkie problemy, w obliczu których obecnie stoimy, stworzyliśmy sami. Jeśli nie będziemy w stanie się powstrzymać, nie będzie końca ludzkiej zachłanności. W porównaniu z dawniejszymi czasami konsumujemy olbrzymie ilości energii. Próbujemy zachowywać się, jak maszyny, chociaż ludzie z pewnością nie są mechanizmami i nie mogą pracować bez przerwy. Ostatecznie, przyczyną dużej części naszego cierpienia jest ludzka chciwość. Wierząc, że potrzebujemy rzeczy, które w rzeczywistości nie są nam do niczego potrzebne, w konsekwencji sami zadajemy sobie cierpienie. Każdy z nas powinien się nad tą prawdą zastanowić.
Najważniejszym elementem buddyjskiej tradycji Mahajany jest konstruktywne myślenie i działanie dla dobra wszystkich czujących istot. Z tego powodu nie ciągłe dążenie do własnej korzyści, lecz ćwiczenie się w ochronie środowiska powinno stać się częścią naszego codziennego życia. Gdybym miał taką moc, stałbym się opiekunem Ziemi, przykryłbym ją całą, tak jak namiot.”
Tłumaczenie: Jan Skoczylas
źródło:nieistniejąca już niestety strona Ecobuddhism